معرفی نوتوپیا

اون وقت‌ها که هنوز نوتوپیا به دنیا نیومده بود…

خیلی از دست نوشته‌هامون بخاطر پراکنده‌ نویسی از دست می‌رفت، حتی وقتی دفتری هم داشتی و چیزای مهم رو توش می‌نوشتی باز هم پیدا کردن یه نوشته بین تموم اون کاغذها و دفتر ها کار سختی بود. تازه ایرادات دیگه‌ای هم هست که بهشون عادت کردیم. بخاطر رفع همین اشکالات و معضلات بود که نوتوپیا بدنیا اومد ایراداتی مثل اینکه:

  چرا نوشته‌هام قابل جستجو نیستند و برای پیدا کردن یک یادداشت باید تمام صفحات دفترم رو ورق بزنم؟

 کاغذ سفیدهای دفترم تموم شده ولی هنوز به بعضی از نوشته‌هام نیاز دارم واسه همین مجبورم همه جا با خودم ببرم.

 یه عالمه دفتر و سررسید قدیمی دارم که نمیدونم چکارشون کنم بعضی‌ها تاریخشون گذشته بعضی‌هام نصفه موندن.

خیلی وقت‌ها نیاز دارم یه چیزایی بیشتر از نوشته‌هام رو ذخیره کنم مثلا سر کلاسِ درس، صدای استادم رو رکورد میکنم یا دوست دارم فیلم جشن تولد دوستم رو کنار خاطره‌ای که براش نوشتم، داشته باشم ولی با این دفترهای معمولی که نمیشه صدا، تصویر یا محتوای دیگه‌ای رو بهش اضافه کنم.

تو سررسیدم روی هر کاغذش، راجع به یه چیزی نوشتم ولی خیلی پیش میاد نیاز دارم تا صفحات مالی رو از قرار ملاقات‌ها جدا کنم، یا میخوام همه حساب کتاب‌هام یه جا باشه و از نوشته‌های شخصیم جداشون کنم خوب نمیشه که چند تا دفتر همش همراهم باشه.

 هر بار که میخوام یکی از نوشته‌هام رو به کسی بدم مجبورم کل دفترم رو بهش بدم تازه در مورد جزوه‌های درسی‌ام هر بار که میدم بچه‌ها ازش کپی بگیرن یه بلایی سرش میارن.